| | | | | | |
|
قلندران تهی سر کلاه دارانند |
|
به ترک یار بگفتند و بربارانند |
|
|
نظر به صورت ایشان ز روی معنی کن |
|
که پشت لشکر معنی چنین سوارانند |
|
|
تو در پلاس سیهشان نظر مکن به خطا |
|
که در میان سیاهی سپید کارانند |
|
|
چو برق همتشان شعله بر تو اندازد |
|
به پیششان چو زمین خاک شو، که بارانند |
|
|
درین دیار اگر از شهرشان کنند برون |
|
به هر دیار که رفتند شهریارانند |
|
|
مرو به جانب اغیار، اگر مدد خواهی |
|
بیا و یاری ازیشان طلب، که یارانند |
|
|
چنان لگام ریاضت کنند بر سر نفس |
|
که سرکشی نتواند به هر کجا رانند |
|
|
ز فقر شبلی معروف چند لاف زنی؟ |
|
درین جوال که بینی از آن هزارانند |
|
|
چو اوحدی ز خلایق بریدهاند امید |
|
ولی به رحمت خالق امیدوارانند |
|