| | | | | | |
|
ما چشم جهانیم، که این راز بدیدیم |
|
پوشیده رخ آن بت طناز بدیدیم |
|
|
هم صورت او از همه نقشی بشنیدیم |
|
هم لهجهی او در همه آواز بدیدیم |
|
|
آن قامت و بالا، که بجز ناز ندانست |
|
بیعشوه خرامان شد و بیناز بدیدیم |
|
|
پیش از زحل و زهره و برجیس بگفتیم |
|
ما طلعت خورشید یک انداز بدیدیم |
|
|
چون شمع به یک لمعه گران نور نمودیم |
|
صد بار زبان در دهن گاز بدیدیم |
|
|
تا گشت وجود و عدم ما متساوی |
|
او را ز وجود همه ممتاز بدیدیم |
|
|
زین کهنه قفس باز نگردیم و ز بندش |
|
تا سوی فلک فرصت پرواز بدیدیم |
|
|
یاران قدیمی، که ز ما روی نهفتند |
|
چون پرده تنک شد همه را باز بدیدیم |
|
|
سازیست بزرگ این تن و ما کوشش بسیار |
|
کریدم که ماهیت این ساز بدیدیم |
|
|
از عجز بدین در ننهادست کسی پای |
|
ما سر بنهادیم چو اعجاز بدیدیم |
|
|
دوش اوحدی از واقعه ما را خبری داد |
|
هم شکر که یک واقعه پرداز بدیدیم |
|