اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/مرا از بخت اگر کاری برآید
| مرا از بخت اگر کاری برآید | به وصل روی دلداری برآید | |||||
| ولیکن دور گردون خود نخواهد | که کام یاری از یاری برآید | |||||
| اگر خوبان گیتی را کنی جمع | به نام من ستمگاری برآید | |||||
| و گر من طالب اندوه گردم | ز هر سویش طلبکاری برآید | |||||
| دل من گر بکارد دانه‌ی غم | ازان یک دانه انباری برآید | |||||
| ز دلتنگی اگر رمزی بگویم | ازان تنگی به خرواری برآید | |||||
| گلی را گر برون ارم ز خاری | ز هر برگش سر خاری برآید | |||||
| ز زلف یار اگر مویی بجویم | بهر مویش خریداری برآید | |||||
| ز بهر تخت اگر شاهی نشانم | به نام اوحدی داری برآید | |||||