اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/مستم از باده‌ی مهر تو، مرا مست مهل
| مستم از باده‌ی مهر تو، مرا مست مهل | رفتم از دست، دمی دست من از دست مهل | |||||
| دل ز شوق می لعل توچو خون شد مپسند | پشتم از بار غم هجر تو بشکست، مهل | |||||
| باز می‌بینم همدست رقیبان شده‌ای | گر از آن دست نه‌ای کارم ازین دست مهل | |||||
| چون نداری گل وصلم، به کفم خار جفا | گر غم هجر تو اندر جگرم خست، مهل | |||||
| گر خدنگی زند آن غمزه‌ی جادو مگذار | ور خطایی کند آن نرگس سرمست مهل | |||||
| دل به نزد تو فرستادم و گفتی: بس نیست | اوحدی را ز جفا همچو زمین پست مهل | |||||