| | | | | | |
|
میی کو ترا میرهاند ز مستی |
|
حلالت از آن می خرابی و مستی |
|
|
بت تست نفس تو در کعبهی تن |
|
خلیل خدایی، گر این بت شکستی |
|
|
عروس جهان را وفایی نباشد |
|
به آخر بدانی که: دل در که بستی؟ |
|
|
نبینی به خود غیر ازین صوت و صورت |
|
چه گویم؟ زهی! غافل از خود که هستی |
|
|
تو آنروز گفتم: به منزل نیایی |
|
که همراه میرفت و خوش مینشستی |
|
|
در این باغ کش میوه زهرست یکسر |
|
چه تریاک بهتر ز کوتاه دستی؟ |
|
|
چو باد ار طلب میکنی سرفرازی |
|
منه دل برین خاک و بگذر، که رستی |
|
|
خدای تو آن چیز مخصوص باشد |
|
خدا را گر از بهر چیزیی پرستی |
|
|
بلندی که میجویی آنروز یابی |
|
که چون اوحدی رخ بپیچی ز پستی |
|