| | | | | | |
|
نالهی بلبل شوریده به جایی برسید |
|
گل به باغ آمد و دردش به دوایی برسید |
|
|
عمر بلبل چو وفا کرد به دوری بنمرد |
|
تا ز پیوستن گل بوی وفایی برسید |
|
|
گل چه پیراهن زر دوخته بر داد بباد؟ |
|
کز میان غنچهی مسکین به قبایی برسید |
|
|
هر که بر بوی گل و نالهی بلبل سحری |
|
در چمن رفت، به برگی و نوایی برسید |
|
|
طالب گل ز چمن پای مکن، گو: کوتاه |
|
که به دستش ز سر خار جفایی برسید |
|
|
پی همراهی این قافله بودم عمری |
|
تا به گوش دلم آواز درایی برسید |
|
|
قصهی مور پریشان به سلیمان گفتند |
|
اثر نعمت سلطان به گدایی برسید |
|
|
آفتابی ز سر منظره بنمود جمال |
|
ذرهای در هوس او به هوایی برسید |
|
|
اوحدی دست به وصلش نرسانید آسان |
|
درد سر برد و به خاک کف پایی برسید |
|