| | | | | | |
| |
نظری گر ز سر لطف به کارم کردی |
|
شادمان چون گل و خرم به بهارم کردی |
|
| |
جاودان گفتمی آن خنجر و بازو را شکر |
|
با خود ار زانکه ببری چو شکارم کردی |
|
| |
اگر آن غنچه دهن را سر مهری بودی |
|
در دل از کیسه چرا آن همه خارم کردی |
|
| |
خرم از گل بدر افتادی و بار از گرداب |
|
اگر از راه کرم دست به بارم کردی |
|
| |
تنگ دستم، چه شدی گر به وفا دستی تنگ |
|
ز سر لطف در آغوش و کنارم کردی؟ |
|
| |
از درخت قد و باغ رخ تو کم چه شود؟ |
|
دامن ار پر گل و سیب و به و نارم کردی |
|
| |
به غلامی نشمردی دل من شاهان را |
|
با غلامان خود ار دوست شمارم کردی |
|
| |
کاج! لعلی ز لبش بستدمی، تا بر من |
|
سهل بودی اگر این باده خمارم کردی |
|
| |
نشوی در پی آزار دل من یک روز |
|
گر شبی گوش بدین ناله‌ی زارم کردی |
|
| |
پس ازین شام جدایی چه شدی گر سحری؟ |
|
تا به بستان در حجره گذارم کردی |
|
| |
اوحدی، گر به قبولی برسیدی ز لبش |
|
زود بر مرکب اقبال سوارم کردی |
|
