اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/نگر: مگرد گر آن سر و سیم بر بگذشت؟

by اوحدی مراغه‌ای

	نگر: مگرد گر آن سر و سیم بر بگذشت؟			که: آب دیده‌ی نظارگان ز سر بگذشت
	ز من چو زان رخ همچون قمر نشان پرسید			رسید بر فلکم آه و از قمر بگذشت
	تو بخت بین که: نخفتم شبی جزین ساعت			که خفته بودم و دولت ز پیش در بگذشت
	کدام پرده بماند درست و پوشیده؟			بدین طریق که آن ترک پرده در بگذشت
	دگر به پند پدر گوش برنکرد کسی			که از مقابل او روی آن پسر بگذشت
	مسافری، که به شهر آمد و بدید او را			ندیده‌ایم کز آن آستان در بگذشت
	چو دید آن سر زلف دراز در کمرش			سرشک دیده‌ی خونریزم از کمر بگذشت
	ز من بپرس گزند جراحت دل ریش			که چند نوبتم این ناوک از جگر بگذشت
	چو اوحدی نشدش دل به هیچ نوع درست			هر آن شکسته که این تیرش از سپر بگذشت