اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/نیک میخواهی که: از خود دورم اندازی دگر

by اوحدی مراغه‌ای

	نیک میخواهی که: از خود دورم اندازی دگر			و آن دل سنگین ز مهر من بپردازی دگر
	آتشی در من زدی از هجر و میگویی: مسوز			با من مسکین سر گردان نمیسازی دگر
	دل ز من بردی و گویی: با تو بازی میکنم			راست میپرسی؟ به خون من همی بازی دگر
	پرده‌ای انداختی بر روی و سیلی در گذار			تا مرا در آتش اندوه نگذاری دگر
	زان همی ترسم که: چون فارغ شوی از قتل من			روی را رنگین کنی و زلف بترازی دگر
	بسته‌ای بر دیگرانم باز و می‌دانم که چیست؟			ایمنم کردی که پنهان بر سرم تازی دگر
	سختم از حضرت جدا کردی و از درگاه دور			آه! اگر بر حال من چشمی بیندازی دگر
	مفلس و بیمایه مگذارم چنین، گر هیچ وقت			تازه خواهی کرد با من عهد انبازی دگر
	اوحدی را خون همی ریزی، که دورش میکنی			صوفی کافر نخواهی کشتن، ای غازی، دگر