| | | | | | |
|
هر نقش که پیش آید گویم: مگر او باشد |
|
چون او برود، گویم: آن دگر او باشد |
|
|
بیاو نبود هرگز چیزی که شود زایل |
|
زیرا نشود زایل آن چیز اگر او باشد |
|
|
از خصم نمینالم وز تیغ نمیترسم |
|
از تیغ کجا ترسد؟ آن کش سپر او باشد |
|
|
روزی که به قتل من شمشیر کشد دشمن |
|
بر هم نزنم دیده گر در نظر او باشد |
|
|
گر راست رود سالک، در هر قدمی او را |
|
هر چیز که پیش آید زان پیشتر او باشد |
|
|
جز صدق مبر با خود در راه، که تا منزل |
|
هم بدرقه او گردد، هم راهبر او باشد |
|
|
روزی که تو برگیری دست غلط از دیده |
|
این جمله که میبینی خود سر بسر او باشد |
|
|
زو گر خبری خواهی، با راهروی بنشین |
|
تا چون خبرت گوید، عین خبر او باشد |
|
|
چون اوحدی ار خواهی کردن سفر علوی |
|
آنجا نرسی، الا کت بال و پر او باشد |
|