| | | | | | |
| |
چه سود خاطر ما را به جانبت نگرانی؟ |
|
که ما ز عشق تو زار و تو عاشق دگرانی |
|
| |
نشسته‌ام که بجویی مرا، خیال نگه کن |
|
مگر به روز بیاییم و گرنه کی تو بخوانی؟ |
|
| |
ز دوری تو چنان گشته‌ام ضعیف و شکسته |
|
که گر ز دور ببینی مرا، تو باز ندانی |
|
| |
تو آفتاب و من آن ذره‌ام ز پرتو مهرت |
|
که از دریچه درآیم، گرم ز کوچه برانی |
|
| |
مرا به عشق تو دشمن چرا معاف ندارد؟ |
|
گناه چیست کسی را؟ محبتست و جوانی |
|
| |
ز راه دور دویدم برت، ستیزه رها کن |
|
غریبم آید از آن رخ، که بر غریب دوانی |
|
| |
اگر به کوی تو آییم ساعتی به تماشا |
|
سبک مدو به شکایت، که میبرم گرانی |
|
| |
بدین صفت که من آویختم به چنبر زلفت |
|
اگر دو هفته بمانم ز چنبرم نرهانی |
|
| |
چو بر سفینه‌ی دل‌نقش صورت تو نبشتم |
|
بسان صورت پاک تو پر شدم ز معانی |
|
| |
به پیش دوست دریغا! که قدر خاک ندارد |
|
حدیث من، که چو آبی همی رود ز روانی |
|
| |
شکسته شد تنت، ای اوحدی، ز بار غم او |
|
نگفتمت: ز پی او مرو،که زود بمانی؟ |
|
