| | | | | | |
|
کام دلم نشد ز دهانت روا هنوز |
|
و آن درد را که بود نکردم دوا هنوز |
|
|
بیگانه گشتم از همه خوبان به مهر تو |
|
وآن ماه شوخ دیده نگشت آشنا هنوز |
|
|
عالم ز ماجرای دل ریش من پرست |
|
با هیچ کس نگفته من این ماجرا هنوز |
|
|
ای دل، منال در قدم اول از گزند |
|
از راه عشق او تو چه دیدی؟ بیا هنوز |
|
|
ما را خدای در ازال از مهر او سرشت |
|
ناکرده هیچ نسبت حسی بما هنوز |
|
|
هر شب وصال او به دعا خواهم از خدا |
|
دردا! که مستجاب نگشت این دعا هنوز |
|
|
او گر قفا زنان ز در خود براندم |
|
چشمم به راه باشد و رو از قفا هنوز |
|
|
روزی نسیم بر سر زلفش گذار کرد |
|
زان روز بوی غالیه دارد صبا هنوز |
|
|
یک ذره مهر او به دل آسمان رسید |
|
چون ذره رقص میکند اندر هوا هنوز |
|
|
چشمم بر آستان در او شبی گریست |
|
خون میدمد ز خاک در آن سرا هنوز |
|
|
ای اوحدی، تو حال دل من ز من مپرس |
|
کان دل برفت و باز نیامد بجا هنوز |
|