اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/کیست آن مه؟ که می‌رود نازان
| کیست آن مه؟ که می‌رود نازان | عاشقان در پیش سراندازان | |||||
| پای وصلش ز سوی ما کوتاه | دست هجرش به جان ما یازان | |||||
| حلقهای دو زلف چون رسنش | چنبر گردن سر افرازان | |||||
| بر سر چار سوی دل مشهور | کمر او ز کیسه پردازان | |||||
| در خم زلف او زبون دلها | چون کبوتر به چنگل بازان | |||||
| می‌دواند میان لشکرگاه | از چپ و راست همچو طنازان | |||||
| دست در دامنش زنم روزی | بر در بارگه چو سربازان | |||||
| بوسه‌ای خواهمش، و گر ندهد | بستانم به دولت غازان | |||||
| اوحدی، دل مده به غمزه‌ی او | کشکارا کنند غمازان | |||||