| | | | | | |
|
کیست کز آن بت بمن خبر برساند؟ |
|
گر نبود نامهای، زبر برساند |
|
|
گرم روی کو؟ که پیش این نفس سرد |
|
خشک سلامی به چشم تر برساند |
|
|
بوسه دهم آستین آنکه سر من |
|
باز بر آن آستان در برساند |
|
|
باد تواند درو رسید، سلامش |
|
من برسانم به باد، اگر برساند |
|
|
زان سر زلف، ار چه نشنود سخن من |
|
هر چه شنیدست سر به سر برساند |
|
|
حال بنا گوش او به شرح بگوید |
|
چونکه به گوشم رسد، دگر برساند |
|
|
بر در شیرین، چو دید حالت فرهاد |
|
قصهی افتادن از کمر برساند |
|
|
کیست که مشتاق را دو دست بگیرد؟ |
|
وز پی هجران به یک دگر برساند |
|
|
دل به صبا دادم و نبرد سلامی |
|
جان بدهم، تا که بیجگر برساند |
|
|
از لبش آن بوی دل شکر چو رسانید |
|
از دهنش نیز گل شکر برساند |
|
|
باد صبا را هزار بار چو گفتم: |
|
یک سخن اوحدی مگر برساند |
|