| | | | | | |
|
گر چه در کوی وفا جا نگرفتی و سرایی |
|
ما نبردیم ز کوی طلبت رخت به جایی |
|
|
بس خطا بود نگه باز نکردن که گذشتی |
|
مکن اینها، که نکردیم نگاهت به خطایی |
|
|
بر تن این سر شب و روز از هوس پای تو دارم |
|
ورنه من کیستم آخر؟ که سرم باشد و پایی |
|
|
گر قبا شد ز غمت پیرهنی حیف نباشد؟ |
|
کم از آن کز کف عشق تو بپوشیم قبایی |
|
|
قیمت قامت و بالای ترا کس بنداند |
|
تا نیفتند چو من شیفته در دام بلایی |
|
|
درد عشق تو به نزدیک طبیبان ولایت |
|
بس بگفتیم و ندانست کسش هیچ دوایی |
|
|
هم نشینان تو بر سفرهی خاصند، چه معنی؟ |
|
که به درویش سر کوچه نگفتند صلایی |
|
|
بوسهای ده به من خسته، که بسیار نباشد |
|
به فقیران بدهد محتشم شهر عطایی |
|
|
اوحدی را مکن از خیل محبان تو بیرون |
|
که توسلطانی و خیلت نشکیبد ز گدایی |
|