اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/گلت بنده گردید و شمشاد نیز

by اوحدی مراغه‌ای

	گلت بنده گردید و شمشاد نیز			غلام تو شد سرو آزاد نیز
	که صد رحمت ایزدی بر رخت			هزار آفرین بر لبت باد نیز
	ز مهر تو بگریست چشمم به خون			ز عشقت به نالم به فریاد نیز
	چو دیدی که چشم تو آبم ببرد			کنون می‌دهی زلف را باد نیز
	نباشد ترا بعد ازین برگ من			که بیخم بکندی و بنیاد نیز
	به لطف و نوازش بده داد ما			که جور تو دیدیم و بیداد نیز
	نه مثل تو آمد ز پشت پدر			نه مانندت از مادری زاد نیز
	پریر از لبت بوسه‌ای خواستیم			نداد آن و دشنامها داد نیز
	نبود اوحدی را توقع ز تو			که او را کنی در جهان یاد نیز