اوحدی مراغه‌ای (منطق العشاق یا ده نامه)/شنیدم حاجییی احرام بسته
| شنیدم حاجییی احرام بسته | چو در ریگ بیابان گشت خسته | |||||
| بخود گفت: ار چه پر تشویش راهست | جمال کعبه نیکو عذر خواهست | |||||
| اگر در خانه خود را قید سازی | کجا مرغ حرم را صید سازی؟ | |||||
| ز هجران گر چه داری صد شکایت | به روز وصل بگذار آن حکایت | |||||
| به ماهی گر پدید آید گناهی | توان بخشید جرمش را به ماهی | |||||