اوحدی مراغه‌ای (منطق العشاق یا ده نامه)/شنیدم کز هوسناکان جوانی
| شنیدم کز هوسناکان جوانی | به ناگه فتنه شد بر دلستانی | |||||
| رخش زرد و تنش باریک میشد | جهان بر چشم او تاریک میشد | |||||
| شبی بیدار بود، از عشق نالان | پریشان گشته چون آشفته حالان | |||||
| دلش را آتش سودا برآشفت | چو آتش تیزتر شد باد را گفت: | |||||