اوحدی مراغهای (منطق العشاق یا ده نامه)/همان سنگین دل نامهربانم
همان سنگین دل نامهربانم | که در شوخی به عالم داستانم | |||||
دل من مهر او جوید که خواهم | لبم احوال او گوید که دانم | |||||
اگر خواهم که جان به خشم توان زود | و گر خواهم که دل دزدم توانم | |||||
ترا با من چه کار؟ ار دل فریبم | ترا از من چه سود؟ ار مهربانم | |||||
دل و جان گر بمن بخشند شاید | که دل را چون تن و تن را چو جانم | |||||
مرا بد مهر میخوانی و اینم | مرا دلسوز میدانی و آنم | |||||
اگر جان مینهی در آستینم | و گر سر میزنی بر آستانم |