-۴-
آهنگهای محلی ایران اگر بوسیلهٔ موسیقی دانهای اروپائی جمع آوری شده باشد بچاپ نرسیده و اگر موسیقی دانی بایران آمده و آهنگی را که بنظر او مطبوع و دلپسند آمده نوشته باشد آنرا موضوع ساختن يك قطعه موسیقی قرار داده و البته بواسطه عملی نبودن اجرای کامل مقامات ایرانی برای آنها (بواسطه دارا بودن فواصلی که از ربع پرده تشکیل میشود) بکلی آنرا بصورت دیگر در آورده است . پس اینکار باید بوسیله موسیقی‌دانهای ایرانی عملی شود که بمختصات موسیقی خود آشنائی کامل دارند.
در چند سال قبل که اداره‌ای در وزارت فرهنگ بنام ادارۀ موسیقی کشور تأسیس شد بتمام هنرآموزان سرود و موسیقی شهرستانها دستور داده شد که این آهنگها را جمع آوری کرده و اصل آنها را بدون تصرف نوشته بتهران بفرستند و در این اداره پرونده ای ازین آهنگها پدید آمد. موقعی که به نگارنده در این اداره خدمتی ارجاع شد بمطالعه این پرونده مشغول گردید و چند نمونه ازین آهنگها را هم که در مجله موسیقی چاپ شده بود ملاحظه کرد و بخوبی دریافت که بین معلمین سرود و موسیقی شهرستانها کمتر کسی با دقت لازم این کار را انجام داده و حتی برخی از آنها ملتفت موضوع نشده بعضی از تصنیف‌ها را نیز که جزء موسیقی شهرهاست موسیقی عامیانه تصور کرده و در نوشتن آهنگهای محلی نیز دقت لازم را نکرده و منظوری که از این کار در نظر بوده بطوری که باید عملی نشده است. تنها در میان معلمین موسیقی نوشته‌های آقای لطف‌الله مبشری که در آن موقع بتهران انتقال یافته بود قابل ملاحظه بود و معلوم شد که این موسیقی‌دان با ذوق علاوه بر اینکه مقصود از جمع‌آوری آهنگهای محلی را خوب درک کرده در مأموریتی که در کردستان داشته مقداری از آهنگهای آنجا را نیز نوشته و در طرز اجرا و نواختن آنها هم دقت کافی بکار برده است. بنابرین از طرف اداره موسیقی بوزارت فرهنگ پیشنهاد شد که برای جمع‌آوری این آهنگها نامبرده را مأمور نقاط ساحلی دریای مازندران کنند تا بجمع‌آوری این ترانه ها بپردازد و این شخص پس از دوبار مسافرت باین صفحات مقداری از نغمات معمول گرگان و مازندران و تنکابن و گیلان را نوشت و ضمن گزارشی بادارۀ موسیقی تقدیم داشت.
