بازگشت
□
آن نامهای که دادی و زان شکوههای تلخ تا نیمه شب بیاد تو چشم نخفته است ای مایهٔ امید من، ای تکیهگاه دور هرگز مرنج از آنچه بشعرم نهفتهاست