برگه:اسیر فروغ فرخزاد.pdf/۱۷

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

شعلهٔ رمیده

می‌بندم این دو چشم پرآتش را
تا ننگرد درون دو چشمانش
تا داغ و پر تپش نشود قلبم
از شعلهٔ نگاه پریشانش