طبع شده و کاریکاتور و شرایط اشتراک و سرلوحه و مندرجات وعده صفحات بعینه ناهید است فقط اسم ناهید تبدیل بستار . صبح شده تنها تغییری که پیدا کرده در مدیر و صاحب امتیاز است که در زیر عنوان نوشته صاحب و سردبیر (؟!) مدیر مسئول س. ح مقدسزاده. علامت استفهام هم بجای نام سردید بعلت توقیف بودن ناهید است که مدیران نخواسته است نامش در بالای این روزنامه باشد.
از روزنامه ستاره صبح جمعاً هفت شماره منتشر شده و آخرین شماره آن که شماره هفتم است در تاریخ اول مرداد ۱۳۰۴ شمسی بوده و روزنامه توقیف گردیده و بجای آن روزنامه افلاک منتشر شده است. اولین شماره افلاک که در حقیقت شماره هشتم ستار صبح میباشد در تاریخ ۵ شنبه ۶ مرداد ۱۳۰۴ انتشار یافته است. (برای اطلاع از روزنامه افلاک و شرح مفصل آن بجلد اول کتاب کلمه افلاک مراجعه شود.) بنابر این از روزنامه ستاره صبح هفت شماره منتشر گردیده و توقیف شده است.
اختلاف بین مقدسزاده قمی و میرزا ابراهیم خان ناهید- پس از توقیف ستاره صبح میرزا ابراهیم خان با گرفتن امتیاز روزنامه افلاک. ناهید را بنام افلاک منتشر نمود و چون روزنامه اخیر امتیاز و مدیریتش با میرزا ابراهیم خان بود دیگر مقدسزاده حق دخالت در امور آنرا نداشت ولی ظاهراً دخالت میگرده و این موضوع اختلافاتی را بین آندو پدید آورده است بقمیکه مدیر ناهید در یکی از شمارههای افلاک تحت عنوان ( اخطار ( مداخله مقدسزاده را در امور روزنامه و مخصوصاً جمعآوری وجه اشتراک از ولایات میمورد دانسته و مینوید وجوهی را که بابت اشتراک روز نامه مشارالیه دریافت نماید بیاساس است و باید قبوض اشتراک فقط امضا و مهر ناهید باشد تا قابل پرداخت باشد.
(۶۳۶) سپاهان
مجله سپاهان در اصفهان بصاحب امتیازی و مدیر مسئولی (میرزا محمد علی مکرم حبیب آبادی) تأسیس و در سال ۱۳۴۰ قمری منتشر شده است. شماره اول سپاهان در چهار صفحه بقطع وزیری متوسط، با چاپ سربی (چاپخانه بامداد) طبع وتوزیع و در تاریخ ۲۹ ذیقعده ۱۳۴۰ قمری انتشار یافته. طرز انتشار آن هر بیست روز یک مرتبه طبع و توزیع میشده، با اینکه سپاهان مجله بوده مع ذلک هیچ وقت تعداد صفحات آن از چهار صفحه تجاوز نکرده است. مقاله افتتاحی سیاهان بدین قرار است: « بنام ایزد باک و پس از درود بر رسول اکرم صلی الله علیه واله وسلم الحمد لله تکمیل خدمت بمعارف که مدتی است وظیفه وجدانی خود قرار دادهایم نائل گشته اینک بانتشار مجله بنام سپاهان توفیق مییابیم. مجله سپاهان حاوی حقایق تاریخی و ادبی است و از سیاست دوری جسته فقط بانتشار رسائل که باعث آبادانی مملکت و حصول میانی عظمت و ابهت ملت است نگارش خود را محصور خواهد نمود و برای بیداری ذوق ادبی خوانندگان در هر شماره از منظوماتیکه معانی آن بیشتر از الفاظش برجسته باشد درج و توجه ادبا و شعرا را بدان قسمت معطوف میداریم. »
-۲۴-