۸۹۸ قند پارسی
مجله ادبی قند پارسی بمدیری (محمد احسن الله خان المتخلص بثاقب) در علیگر هندوستان طبع و در سال ۱۳۲۳ قمری منتشر شده است. برون در کتاب شعر و مطبوعات (صفحه ۱۲۵) در باره قند پارسی بطور اختصار نوشته است روزنامه ادبی قند پارسی در علیگر هندوستان چاپ شده است و اضافه کرده است که من نمونه آنرا ندیده‌ام.
نگارنده نیز تا کنون نمونه این مجله را بدست نیاورده‌ام و اطلاعی که در باره آن دارم عبارت از شرحی است که در شماره اول سال دوم مجله چهره نما منطبعه مصر مورخ ۱۵ جمادی الاول ۱۳۲۳ قمری نوشته و آن شرح بعینه چنین است: « قند پارسی پارسی گویم که نغز و دلکش است چون مرا با پارسی گفتن خوش است. نامه نامی و روزنامه گرامی قند) (پارسی) چاپ شده علیگر هندوستان که چون باغی است از گل های رنگارنک پارسی آراسته و بوستانی است از غنچه‌های نوشکفته زبان دری پیراسته و نگارشات شیرینش بازار سخن سنجان ترک و تازی را شکسته و سخنان نمکینش بازوی شیرین زبانان بسته شاهدی است در سخن پردازی شکرزا و دلارایی است در سخن طرازی سراسر زیبا و ستایشش بسیار و گذارشش بیشمار (زشیرینی شکر را بسته بازار از اومد هوش طوطی در شکر‌زار) این نخستین نامه مشکین چکامه‌ایست که در هندوستان از ریزش خامه عنبرین آمه خردمند دانش پژوه یگانه فرزانه (محمد احسن الله خان المتخلص بناقب) بیارسی سخن راند نو آموزگاران را در پارسی آموختن و دبستانیان را در فرس و دری اندوختن بهترین سرمایه‌ایست بسزا و خوشترین پیرایه ایست بجا (مدیر روشن ضمیرش ثاقب) در چکامه پارسی با تازی سرودن سر آمدسخن سنجان است و زنده‌کننده سنائی و خاقانی است چنانکه می‌گوید: بایدت در عین هجران روی خندان داشتن دشته برجان خوردن و پنهان زجانان داشتن یک گلستان گل ید امن زیبات در یاد وصل بک جهان شادیت باید روز هجران داشتن.. »
(۸۹۹) قیام
روز نامه قیام بمدیر مسئولی آقای (موسوی‌زاده) مدیر و صاحب امتیاز روزنامه پیکار، در طهران تأسیس و در سال ۱۳۰۱ منتشر شده است. آقای موسوی‌زاده علاوه بر انتشار روزنامه قیام و پیکار با فرخی مدیر طوفان نیز همکاری داشته و ما شرح همکاری او را در ذیل روزنامه طوفان نوشته‌ایم و نیز از روزنامه پیکار در جلد دوم کتاب تاریخ جراید و مجلات ایران گفتگو کرده‌ایم.
طرر انتشار روزنامه قیام هفتگی بوده و بیش از سه شماره از آن منتشر نشده و شماره سوم آن نیز در زیر کلیشه روزنامه ایران آزاد انتشار یافته و در صفحه دوم همین شماره سوم است که موسوی‌زاده خطاب بشاه ایران بدبختی‌های ملت را تذکر داده است. و همین مقاله سبب توقیف روز نامه و تبعید موسوی‌زاده باتفاق
-۱۱۴-
