چون مرغ بهر سوی پریدیم پسر جون یک شهر چنین شوم ندیدیم پسر جون
کس نیست از این قصه خبردار آمر شد
گل زرد در مطابع سربی مختلف طهران مانند (مطبعه تمدن) ومطبعه (روشنائی) طبع شده است. در شماره ۱۹ مجله مورخ ۲۹ جمادی الثانی ۱۳۳۷ قمری تحت عنوان (آری یا نه) بامضای ذره اشعاری چاپ شده که دو شعر اول آنها چنین است.
باغها یک سره امروز معطر شده است کوه صحرا همه پرزینت و زیور شده است
از گل و لاله جهان یکسره محشر شده است تا به بینیم چه امسال مقدر شده است
بهر امسال تو تقویم خریدی یا نه
داش حسن حال بمقصود رسیدی یا نه
این اشعار یک صفحه مجله را فرا گرفته ست محل اداره مجله گل زرد طهران خیابان لاله‌زار و قیمت آبونمان بطور مطلق دوتومان و تک نمره شش شاهی است. اسم روزنامه (گل زرد) بخط نسخ درشت در عنوان مجله نوشته شده است در روزنامه ایران مورخ دوشنبه ۲۰ ذیحجه ۱۳۴۱ قمری مطابق اسد ۱۳۰۱ اعلانی از طرف (دفتر گل زرد) چاپ شده که شماره فردای گل زرد جالب توجه است و نیز در شماره دوشنبه ۱۱ جمادی الثانی سال مذکور ایران یاد‌آور شده که جریده گل زرد امروز منتشر شد. از این دو اعلان معلوم میشود گل زرد تا سال مذکورکم و بیش منتشر میشده است.
در شماره سوم مجله دانشکده چاپ طهران مورخ ۱۳۳۶ قمری شرحی بدینقسم تحت عنوان (گل زرد) نوشته است:«مجموعه گل زرد که در تحت نظر آقای میرزا یحیی خان ریحان عضو دانشکده و بساعدت عده از جوانان هوشمند ماهی دوبار نشر میشود در حقیقت نمونه‌ایست از طرز ادبیات جدیده که بلسان عمومی و برای فهم بازاریان و کلیه عوام با جلب توجه خوص ایجاد شده و امید میرود که با تشویق ادبا و فضلا این سیاق نظمی و نثری رایج شده و این ورقه ترقی نماید. این مجموعه بدستور مجمع دانشکده ایجاد شده است. مجمع دانشکده در این مجموعه مستقیماً نظری ندارد ولی اطمینان بترقی و صلاحیت آن دارد. »
نمره یازدهم سال سوم گل زرد در تاریخ شنبه ۲۳ محرم و نمر ۲۱۰ سال چهار آن در تاریخ دوشنبه ۸ جمادی الاول منتشر شده در سال سوم و چهارم مجله گل زرد بمدیری (س. ابراهیم - الفت) و همه جا مؤسس ( ریحان » معرفی شده و در سایر خصوصیات مانند سال اول و دوم است. نمره ۳۱ سال چهارم که آخرین شماره سال چهارم میباشد بمدیری آقای الفت و در تاریخ دو شنبه ۱۹ ذیقعدة الحرام «بدون ذکر سال» منتشر شده و نگارنده فعلا تا همین شماره در دست دارم. سرمقاله این شماره اشعاریست بعنوان ( قسمت ادبی ) بدینقسم:
مملکت از چه پر از هلهله و شور و نواست. این ز بی‌حسی ماست
هر طرف می‌نگرم فتنه و شوری بر پاست. این ز بی‌حسی ماست
-۱۵۹-
