بدینوسیله اولاً یادی از او نموده و ثانیاً تسلیت و تعزیتی ببازماندگان آنمرحوم تقدیم کرده باشم.
مرحوم احمد عرفان فرزند عبدالصمد بن میرزا عبدالله از اهل مراغه آذربایجان بود - جدش میرزا عبدالله از معاریف شهر مراغه و آنجا مسجدی ساخته که تاکنون باقی و برقرار و بنام وی معروف است - فرزندش عبدالصمد از آنجا باصفهان آمده و عیال اختیار کرده و مرحوم احمد عرفان از آن زن در پنج شنبه پانزدهم ماه شعبان المعظم سنه ۱۳۱۱ (هزار و سیصد و یارده هجری قمری) چنانکه از خود وی مسموع شد مطابق حوت ماه برجی سه ۱۲۷۲ شمسی در اصفهان متولد شده و در کودکی وی پدرش هم در اصفهان وفات کرده و در تخت فولاد مدفون شد و مرحوم عرفان پس از طی مراتب صباوت در مدرسه علیه مشغول تحصیل شد و در همان ایام علوم قدیمه ار عربی و غیره را در مدارس قدیمه ارقبیل مدرسه صدر و مدرسه میرزا حسین فرا گرفت و سپس بتکمیل علوم جدیده پرداخت و مخصوصاً زبان انگلیسی را نیکو فرا گرفت و مدتی هم در علوم ریاضیه خدمت مرحوم محاسب الدوله (نامش میرزا آقاخان فرزند حسینقلی خان بن میرزا محمد خان بن بیگلر خان ار بزرگان علماء ریاضی و مخصوصاً هندسه و حساب بود در سنه ۱۲۷۴ متولد شده و در تهران خدمت مرحوم حاجی نجم الدوله درس خوانده و هم آنجا در جر که عرفاء و صوفیه سلسله صفیعلیشاه در آمد چندین کتاب در هندسه و جبر و مقابله تألیف کرده و سال‌ها در اصفهان مقیم و آخر هم آنجا در شب شنبه غره ماه جمادی الاول سنه ۱۳۵۶ وفات کرد و با اینکه در آن اوقات از طرف دولت دفن اموات در داخله شهر ممنوع بود وی را استثنائا با صدور اجازه، اولیاء امور در مسجد رحیم خان در ایران مقبره مرحوم آقا می‌رسید حسن مدرس دفن کردند). بتحصیل پرداخت و رساله جبر و مقابله وی را در نزد خود آن مرحوم کامل ساخت و زمانی دراز در مدارس جدیده بتعلیم مشغول بود و در سنه ۱۳۴۱ نخست امتیاز مجله و بعد روز نامه را جدا گرفت و هر دو را بنام عرفان موسوم ساخت که پس ارچند سال نام خانوادگی خود را نیز همین کلمه گردانید و بدان معروف شد و مجله را سه دوره یا چهار سال منتشر کرده و سپس ترک نمود. وروز نامه را بطوری که از سالنامه پارس (سال ۱۳۰۹ ص (۱۹۵ بر می‌آید در (شوال - ذی القعده) سنه ۱۳۴۵ با ز شارش پرداخت و تا آخر عمر مرتباً هر هفته‌ای دو یا سه شماره باستثناء بعضی از ایام منتشر نمود که شماره آخرین آن ۳۲۳۱ از سال ۲۶ و در ۱۹ صفر ۱۳۷۱ مطابق ۲۷ آبان ۱۳۳۰ شمسی سه روز قبل از وفات او منتشر شد.
و این روز نامه بطوری که همه در مقالات خود نوشته‌اند و ما نیز بدان معترفیم و صفحات سنوات عدیده آن شاهد صدق آن می‌باشد از روزنامه‌های بسیار متین روزین و دارای خلاصه اخبار داخله و خارجه از اصفهان و ایران و سایر اقطار جهان و مطالب ادبی و تاریخی و رجالی و گاهی ترجمه بعضی از کتب و غیره با قلمی عفیف و شیوا بوده و هیچوقت از حدود عفت قلم وحفظ حدود و حقوق هر کس و هر طبقه و متانت ووقار
-۱۶-
