معظم الیه) فرار و بطرف عتبات عالیات رهیار و از آنجا با کسب دستور از مرحوم آیت لله خراسانی بخلیج فارس معاونت و عامل مؤثر انقلاب خلیج در مقابل محمد علی میرزا‌ایشان و مرحوم حاج سید اسداله اصفهانی بوده‌اند.
پس از معاودت از جنوب تا قبل از مهاجرت در اصفهان مشغول خدمات دولتی در ادارات امنیه و نظمیه و مالیه بوده در موقع مهاجرت بمصاحیت آقای چراغعلی خان سردار صولت بختیاری بکمیته دفاع ملی پیوسته و بهمین مناسبت علاقه و خانه و هستی او مورد نهب قشون تزاری و بستگان ایرانی آن‌ها شده و این زد و خورد با اجانب تا موقع قرار داد ۱۹۱۹ و واقعه مولمه ماژور فضل اله و توقیف روز نامه میهن ادامه داشته. پس از استخلاص از حبس قرار داد در طهران رحل اقامت افکنده بلواروز نامه آسایش را اداره نموده و سپس روز نامه رشید میهن را از توقیف خارج ندای تجدد فعلی ایران قبل از همه در صفحات میهن بلند و بعد از کودتا در دوره پنجم به نمایندگی شهرضا و نیز در دوره ششم با یک حسن استقبال بی‌نظیری بنمایندگی محل مزبور منتخب و ضلا یکی از وکلای مبرز این دوره بشمار می‌رود » شماره ۹ و ۱۰ سال بیستم جارچی ملت مورخ ۱۳ تیر ماه ۱۳۰۶ شمسی.
پس از دوره ششم مجلس و در تمام مدت سلطنت اعلی حضرت فقید مدیر میهن از امور سیاسی کنار و تقریباً خانه نشین بود تا پس از وقایع شهریور برای بار دیگر در شهریور ۱۳۲۳ شمی روز نامه میهن را پس از مدت‌ها تعطیل در طهران منتشر نمود و چدی نیز ریاست اداره تبلیغات را بعهده داشت و در دوره پانزدهم و شانزدهم در صدد بر آمد که بنمایندگی شهرضا بمجلس شورای ملی برود ولی در دوره پانزدهم آقای سردار اعظم کاندیدای شهرضا و در دور. شانزدهم دکتر کیان بر او غالب شدند و وی توفیق حاصل ننمود. این بود اجمالی از زندگانی میرزا ابو طالب خلن شیروانی نامبرده مردی فعال و جدی و خدمت‌گزار مردم است. البته دشمنانش نیز برای او عیوبی ذکر می‌کنند که ما از ذکر آن‌ها صرف نظر می‌کنیم. در پایان این شرح مناسبت نیست آنچه را آقای شیروانی تحت عنوان (میهن) در شماره ۴۷۵۸ سال شانزدهم روزنامه اطلاعات مورخ دوشنبه ۱۰ دیماه ۱۳۲۰ شمسی نوشته بعینه نقل نمائیم: «.... روز پنجم سنبله (مردادماه) ۱۲۹۸ خورشیدی یک روزنامه تند خو و عصبانی، در ۸ صفحه با قطع متوسط بنام میهن در اصفهان با بعرصه انتشار نهاد. این روز نامه پس از انتشار شماره دوم، هر روز با زد و خورد و کشمکش و انواع گرفتاری‌ها و بدبختی ها دست و گریبان بوده تا آنکه بالاخره در سی‌ام حمل (اسفند) ۱۲۹۹ با یک حادثه فجیع و خونینی باتفاق نویسنده آن بسیاهچال توقیف و سپس تبعید و حبس باغشاه افکنده شد. روزنامه میهن در سال ۱۳۰۰ بدراً هفتگی و بعد بطور هفتگی و هم یومیه در تهران بتجدید انتشار موفق و درست روز سی‌ام اسفند ۱۳۰۴ یعنی بعد از هفت سال در زیر فشار مانور نظمیه ناتوان شده و بالنتیجه غروب کرد.
سرگذشت پر حادثه این روزنامه تند و منتقد و تاریخ طلوع و غروب آن که در اصفهان منتهی بیک سلسله وقایع سیاسی گردید فعلا از موضوع بحث خارج است. فقط
-۲۴۹-
