یک شماره ۵ شاهی. طرز انتشار روزنامه هفته در بار بوده است. اسم روزنامه (نوبهار) باخط سفید روی زمینه سیاه چاپ شده و هر صفحه روزنامه سه ستون است
نو بهار در زیر عنوان بدینقسم معرفی شده: « نامه‌ایست سیاسی ادبی سرگذشتی اخباری خواهان یگانگی و فزونی اسلام و اسلامیان و هوادار بزرگی و نیرومندی ایران و ایرانیان. » مندرجات نوبهار پس از درج سرمقاله عبارت است از قسمت‌های ادبی اخبار خراسان و بخصوص مطالب و اخبار راجع بآستانه مقدسه و مختصری اخبار طهران و خلاصه از حیث مندرجات قطع نظر از مقالات آن یکروز نامه محلی است. قسمت عمده مقالات روزنامه که بقلم مدیر روز نامه نوشته شده علیه سیاست روسهات و بهمین جهت هم پس از یکسال نو بهار از طرف روس‌ها توقیف و بعوض آن در ذیحجه ۱۳۲۹ قمری، باهمان قطع بنام (تازه بهار) منتشر شده است. مرحوم بهار در سرمقاله شماره ۳۵ سال اول نوبهار مورخ سه شنبه ۱۹ سه شنبه ۱۹ ربیع الاول ۱۳۲۹ قمری می‌نویسد: «چون روس‌ها ما را بتند‌نویسی اعتراض کرده‌اند لذا ما قصه استارا از روزنامه ایران نو نقل می‌کنیم که به بینند آیا ماتندتر می‌رویم یا دوستان ما، ما آتش مزاجی می‌کنیم با همسایگان ما. » ظاهراً پس از نشر همین شماره نوبهار توقیف شده و به جای آن تازه بهار منتشر شده است.
مرحوم ملک الشعرا در دیباچه نوبهار (سال دوازدهم دوره چهارم) در جائیکه شرح حال خود را نوشته باین قسمت از دوره نوبهار اشاره کرده می‌نویسد: « بعد از فتح طهران و آغاز مداخله اجانب در ایران نوشتجات من در روزنامه (طوس) خراسان وحبل المتین کلکته و و بهار حمایت استلال متزلزل ایران و دفاع از حزب تند رو (دموکرات) منتشر می‌کشت. این سلسله عمرادبی و سیاسی من بعد از طوفان اولتیماتوم ۱۳۲۹ مقطوع و دو سال عمر من در نفی و طرد و صحرا گردی و غربت و مصیبت گذشت. در این مدت که دستم از جراید داخله کوتاه بود غیر از چند قصیده در هویت زمامداران وقت و حالت روحیه طهران وخطا به معروف (سر ادواردگری) و دوازده بند در مصیبت و فاجعه توپ بستن گنبد مطهر حضرت رضا و چند مقاله در وصف تهران که همه این آثار در حبل المتین مندرج است خدمت دیگر در همان دوره کودتای سه ساله؛ باصرار دوستان خراسان و مساعدت بخت، بنشر بگدوره نوبهار در ۱۳۳۲ مبادرت ورزیده و با اینکه در این دوره کوتاه یک ساله نوشتجات من قط در پیرامون مسائل اجتماعی و اخلاقی و ادبی مخصوص نسائیات سیر می‌نمود، مع ذلک حدوث جنک بین‌الملل وطلوع انتخابات اسباب نگرانی خارجیان شده با صرار قنسول‌های دو همسایه نوبهار بعد از یکسال توقیف گردید!! » و نیز در شماره ۱۳ دوره پنجم نوبهار تحت عنوان (بقارئین) می‌نویسد: « در ایران گویا هیچ روز نامه یومیه یا هفتگی نیست که بقدر نوبهار مظلوم واقع شده باشد، نوبهار دوره اول ده روز بآخر سال مانده در شوال ۱۳۲۹ بفشار قنسول روس مشهد توقیف شد و قریب هزار تومان بهای اشتراک نزد مشترکین ماند و نپرداختند.
-۳۱۲-
