تفصيل و قایع حرکت از اصفهان و مهاجرت بداخله بختیاری و حوادث آن سامان را بتفصیل در دو جلد کتاب ( ره آورد وحید ) آورده و هر دو جلد بصورت ضمیمه دو سال ارمغان بطبع رسیده است . در اواخر جنك بين الملل بعنوان تظلم و داد خواهی اموال و املاک او که در دستگرد بغارت رفته بود بطهران رفت و در آنجا ماندنی شد و مجله ارمغان را تاسیس کرد و تا آخر عمر نیز این شهر میزیست .
مرحوم وحید علاوه بر خدماتی که از راه انتشار مجله ارمغان وتصحيح وطبع کتب نفیس دیگر نموده؛ در طهران با معاضدت دوستان علم وادب بتشكيل انجمن ادبی در طهران توفیق یافت و این انجمن که پس از تغییر نام و تبديل باسم انجمن (حكيم نظامی) تا آخر عمر مؤسس در خانه وی تشکیل می یافت ؛ بنوبه خود خدمات شایانی بپیشرفت شعر فارسی نموده است مرحوم وحید با اینکه در سنوات اخیر زندگانی دو چار بیماری ضیق النفس شده بود مع ذالك هيچگاه از فعالیت علمی دست بر نمیداشت و پیوسته بنشر مجله ارمغان و تصحیح آثار سخنوران گذشته میپرداخت تا اینکه روز اول دی ۱۳۲۱ شمسی مرض او رو بشدت گذاشت و این نابغه ادب در سن شصت و يك سالگی شب سوم همان ماه بسرای باقی شناخت و صبح آنروز با حضور دوستان و آشنایان تشییع جنازه مفصلی از وی بعمل آمد و او را برای همیشه در آرامگاه (امامزاده عبد الله) بخاک سپردند . پس از مرگ وی در طهران و سایر شهرهای ایران بنام سوگواری مجالس ترحیمی برقرار نموده و تلگرافات متعددی دائر بابراز همدردی بانجمن ادبی حکیم نظامی مخابره شد. شعراء در رثاء او مرتبه ها سرودند منجمله یکی از دوستان قدیم آنمرحوم ؛ آقای محمد علی ناصح ؛ در انجمنی که برای یاد بود وی در طهران فراهم گردید قصیده شیوائی انشاد کردند که چند شعر آن اینست : کتاب دهرر از آغاز تا انجام اگر خوانی * نبینی اندر آن جز فصل غم باب پریشانی قرار اینجا چه خواهی کاد می گو نیست سرگردان بدینوی و بدانسو درخم این چرخ چوگانی
(این قصیده خیلی طولانی است تا میرسد باین اشعار که ضمنا مشتمل
