با چاپ سنگی طبع و توزیع شده و شماره ۹ سال پنجم آن که بخت ( بر هیم مشگین قلم ) است در رمضان ١٣٤٦ قمری انتشار یافته است شعار مجله که در عنوان و روی جلد مجله چاپ شده عبارت از آیه ( حسبى الله ونعم الوكيل ) وحديث ( الاسلام يعلو ولا يعلى عليه ) میباشد و نیز آیه ( ان الدین عند الله الاسلام ) که كلمه الاسلام بخط نسخ متوسط نوشته شده و بجای اسم مجله بکار رفته ؛ درسر لوحه درج است .
در شماره های نمونه، همه جا بعوض مدیر و نگارنده که معمول جراید و مجلات است کلمات ( مولف و مصنف و یا نویسنده ) آورده شده و در زیر مقالات جمله ( خادم الشريعة المطهرة محسن فقيه شيرازی ) چاپ گردیده است. الاسلام ، چنانچه اسم آن نیز حکایت میکند ؛ مجله ایست. ذهبی و دینی و مندرجات آن بیشتر مربوط با حكام و فلسفه اسلام است فهرست مندرجات یکی از شماره های آن به بنقرا و ست: «فلسفه و حکمت صیام اسلامی، مزایای علوم و معارف علمای اسلامی و انتقاد مندرجات حبل المتين ؛ بقیه مقاله حجابيه آقای بحر العلوم ؛ پیشنهاد بوزارت معارف در موضوع مدارس جدیده ؛ ادبیات ومتنوعات »
مندرجات خشك و مطالب غير دلجب مجله باعث گردیده که خوانندگان مجله روز بروز نقصان پیدا کند. و بدین واسطه مدیر مجله ناچار باستعانت و دریافت كمك از یکی از مجتهدین و علمای بزرك تجف یعنی آقای آقا سیدابوالحسن مدیه اصفهانی گردیده و مجتهد مذکور حکم زیر را پس از نشر طلیعه سال نهم مجله صادر نموده اند : 2 بسم الله الرحمن الرحيم من الرحيم • مخفی نماناد چون مجله جلیله دينيه الاسلام که از رشحات قلم عالم جلیل وفاضل بنيل علم الاعلام مصباح الكلام ثقة الاسلام آقای آقا شیخ محسن شیرازی دامت تاییدانه نگارش می یابد برای از شاد جمال و جلوگیری از مقالات مضره اهل ضلال و دفع و رفع تشویش اذهان مضعفين بسبب بعضی از نشریات اعادی دین مبين قليل النظير وترویج وطبع و نشر آن خدمت بزرگی است بعالم اسلامیت البته اخوان مومنین بعد از التفات بفوا يد جليله این مجله دینیه خواهند دانست که اعانت و مساعدت و بذل مال در تهیه وسائل طبع و نشر آن از اوضح مصادیق سبيل الله و اظهر افراد وجوه بریه است پس بر همه لازم است در ادامه آن اهتمام نموده از بذل مال و صرف وجوه حتی از زکوت و اوقاف و وصایائیکه مصرف آنها وجوه بریه است دریغ ننمایند بلکه اشخاصیکه سهم مبارك حضرت امام (ع) بر ایشان تعلق میگیرد ماذونند که خمس آن را صرف این مصرف مهم نمایند قبول و ممضی است.»
حکم مذکور در شماره ۵١ سال یازدهم روزنامه ایران آزاد چاپ شده و بظر نگارنده میرسد که اول حکمی است كه يك نفر مجتهد مسلم طبق آن اجازه داده
