الجناب در هر شماره در ضمن دو سطر که در زیر عنوان روزنامه چاپ شده بدین قسم معرفی شده است: « روزنامه‌ایست ملی کاشف از ناهت ملت نجیبه و باحث از اخبار و علوم و منافع راجعه بملت و متشکر از عنایت ایصال اخبار و فصول و مواد علمیه مقتضیه با آزادی آزاد راج کل با تادیه عوض در موقع مناسبت » علا بر این ( روزنامه آزاد هفتگی ) در عنوان قید شده است.
از ملاحظه دو سطر فوق بر خوانندگان معلوم می‌گردد که مدیر روزنامه تا چه اندازه ساعی بوده است که عبارات را پیچیده و مشکل بنویسد و در حقیقت معانی را فدای الفاظ بنماید و جای تعجب است که این طرز نگارش در مندرجات و مطالب روزنامه نیز بکار رفته و شاید از این جهت روزنامه الجناب در میان جراید فارسی بی‌نظیر و یا اقل کم نظیر است، چنانچه اسم روزنامه (الجناب) نیز تازگی دارد یعنی مصدر کردن ( جناب ) بالف و لام عربی و گویا که مرحوم حاج می‌رسید علی جناب علاقه شدیدی باستعمال الف و لام داشته چه نام کتاب وی نیز ( الاصفهان ) است. برای این که خوانندگان بطرز نگارش و نوع مطالب روزنامه اطلاع پیدا کنند قسمتی از سر مقاله شماره دوم سال اول روزنامه را که بعنوان ( قابل توجه مجلس محترم ) بقلم مدیر روزنامه نوشته شده نقل می‌نمائیم:
روزنامه شریفه مجلس اشعاری بود از این که شخصی اسانید بمجلس ارائه نمود و جواب شنید که این مطلب شخصی است عقیده پاره‌ای این است که این جواب خلاف مامول واقع شده است. برهان ذلك. هر شکایتی اعم از شخصی و جماعت با نوع بواسطه اظهار وقوع مخالفتی است با یکی با بیشتر از قوانین و عواید مرسومه مملکت و این مستند می‌شود بعدم متابعت قانون وهتك ناموس تمدن پس هر شکایت حقیقی بوجهی نفع رفعش عاید می‌شود بهمه اهل مملکت و علیهذا هر مطلبی نوعی است و بوجه دیگر هرگاه حرف مبحث مجلس منحصر باشد بكلیات باز شایسته چنان بود که جواب را ارجاع بلکه انهاء بمجل ومحكمه مخصوصه آن نوع شكایت بنمایند با ملاحظه و نگرانی از تحقیقات آن محكمه مرجوع الیه تا هم محكمه بطور امنیت رسیدگی و حکمش بانجام برسد و هم مجلس بزودی رفع در سر از خود نکرده باشد جهت سرمشق آتیه و سایرین و ذلك ما ارد نایا نه... »
مقاله مذکور دو صفحه روزنامه را اشغال کرده و هر صفحه روز نامه نیز د و ستون است. با اینکه رسم و معمول ما در این کتاب بر انتقاد نیست ولی ناچارا باید متذکر شویم که این سبک نگارش در تاریخ روزنامه‌نگاری ایران بی‌سابقه است. و خیلی مایه تعجب است که روزنامه‌ای که برای عوام و توده مردم نوشته می‌شده و غرض از نشر آن تنویر افکار عمومی بوده بدین طریق نوشته شود نگارنده با همه کوششی که بکار برد از درك مفاد مقاله مذكور عاجز ماند. مندرجات
