کالت مندی در اسفند ۱۳۰۷ شمسی مطابق ١٣٤٧ قمری در اصفهات فوت نمود و در تکیه آقا حسین خونساری واقع در تخت فولاد مدفون گردید . وی مردی فاضل و دانشمند و خوش محضر و امام جماعت مدرسه معروف بمدرسه شمس آباد که از ابنیه زمان شاه سلطان حسین صفوی و یکی از اجداد صاحب ترجمه معروف بالماسی آنرا بنا نموده ، میبود . در سنوات اخیر عمر علاوه بر ادای نماز جماعت و اصلاح بین اخوان مومنین از وعظ نمودن و هدایت و راهنمایی مردم نیز دریغ نداشت و در بعضی از مجالس روضه بارشاد عوام میپرداخت نگارنده مجالس وعظ آنمرحوم را دیده و آنچه بخاطر دارم وی واعظی بود شیرین بیان و خوش لهجه و دارای دهانی گرم و مخصوصا هنگام ذکر مصائب ائمه اطهار حالت حزن و اندوهی بدو دست میداد که اندازه در حاضرین موثر بود . مرحوم میرزانور الدين طبع سرشاری داشت و در شعر تخلص چهره را انتخاب کرده بود . از آثار طبع اوست :
و نیز در وصف دلشاد نام گفته است:
مرحوم میرزا علاوه برطبع شعر خطوط مختلف نسخ و رقاع و نستعلیق و شکسته و شکسته نستعلیق را در نهایت خوبی مینوشت و در تذهیب و نقاشی و کشیدن کاریکاتور و آوردن نقشه‌های بدیعه بوسیله ناخن روی کاغذ ید طولا داشت . اخلاقش فوق العاده جذاب و پیوسته معاشران و دوستان را شیفته اخلاق و بذله گوئیهای خود میساخت.
تالیفات او علاوه بر اشعار متعدد که بعلت پراکنده بودن تا کنون بصورت دیوانی در نیامده؛ عبارت است از رساله در توحید ۲ تاریخ فهرست ملل ۳ رساله در هیئت و نجوم ٤ کتاب در اخلاق • نثر هز ل ٦ روزنامههای فرج بعد از شدت و انجمن بلدیه که با سبکی خاص اهالی کشور را بمضار استبداد و فواید مشروطیت آشنا نموده و از اینراه خدمت گرانبهائی بخصوص بمردم اصفهان نموده است.
همانقسم که در ابتدای این شرح حال یاد آور شدیم چهره در سال ١٣٤٧
