نگاری و متارکه موقت از امور اجتماعی و اشتغال بکارهای شخصی و مسافرتهای كوچك دوباره بحكم طبیعت یعنی از روی عشق و علاقه مفرطی که از خدای متعال در نهادم بودیمه سپرده مسرتوار وارد معرکه اجتماعی و جریدهنگاری شدم و این وعده تجدید خدمت را در آخرین شماره نمره ۵٩ تصدی خود در روزنامه شریفه وطن مورخه ۲۹ فروردین ۱۳۰۸ درج نمودم. با مدتی که در مرکز مدیریت و مسئولیت یکی از نامههای ملی بهدایت و راهنمائی افکار جامعه مشغول بودم؛ باز در خارج از محیط نامهنگاری گاهگاهی در مواقع بیکاری در برخورد به پیش آمدی که ایجاب نگارش و اظهار عقیده را میکرد مقالاتی چند انشاء و بعضی از آنها را که وقت اجازه میداد برای جراید مرکز و ولایات فرستاده و در همان اوان منتشر میگردید... »
این بود قسمتی از سرمقاله روزنامه آئینه ایران؛ پس از آن؛ در دنباله این قسمت؛ بطور اختصار، شرحی راجع بخدمات خود در روزنامهنگاری و سپس راجع با همیت روزنامه در جامعه و اینکه مدیران جراید باید سعی کنند بوسیله روز نامه خدماتی بمملکت خود و هم چنین طبقات منورالفکر و مدیران جراید با یكدیگر كمك نمایند؛ نوشته است.
مندرجات روزنامه که در عنوان روزنامه ( سیاسی؛ ادبی؛ اجتماعی و فکاهی ) معرفی شده عبارت از مقالات مختلف سیاسی، صنعتی؛ تاریخی و علمی است. پس از مقاله اساسی و یا سرمقاله اخبار داخله و بعد یکی دو صفحه اخبار خارجه وصفحات آخر روزنامه بیشتر آگهی است عموماً مقاله صفحه اول و یا سرمقاله بقلم مدیر روز نامه نوشته شده و مربوط بمسائل داخلی از قبیل مالك ومستأجر؛ و مملکت ما فلا حتى است. از شماره ۸ سال اول وضع انتشار روزنامه عوض شده و بجای هفته دو شماره با همان قطع وسبك؛ هفته چهار شماره؛ روزهای شنبه، دوشنبه؛ سه شنبه و پنج شنبه منتشر شده است.
آئینه ایران؛ از حیت سبك مندرجات وتنوع مقالات و مطالب یکی از روزنامه های بسیار مفید و جالب توجه و تقریباً شبیه بمجله مفیدیست پاورقی روزنامه در سال اول عبارت از رمان ( شرکاء زهو ) تألیف الكساندر دوما و ترجمه ( جعفر جهان) است، علاوه براین؛ رمان شیرین دیگری بنام ( سه درویش ) بتدریج در روز نامه چاپ شده پس از مدتی انتشار صفحات روزنامه از ۸ صفحه بچهار تنزل نموده و نیز از شماره ۷۰ سال اول مورخ دو شنبه ۱۸ فروردین ۱۳۰۹ سرلوحه روزنامه برداشته شده بجای آن اسم روزنامه روزنامه ملی آئینه ایران» نوشته شده و در زیر خصوصیات روزنامه این چهار شعر بخط ریز چاپ شده است: