هم‌چنین بوسیله یک عهدنامه سری همگی هم‌عهد شدند که اسلحه را زمین نگذارند تا بکلی اسباب سقوط و اضمحلال ناپلئون فراهم گردد[۱].
معاهدات و قراردادهای سری و علنی دول متحده در ۲۵ اپریل ۱۸۱۵ بامضاء تمام آنها رسید و در عرض یکهفته آنها را بامضای دول کوچک نیز رسانیدند و هر یک از این دول کوچک مانند دولت باواری و سایرین هر یک بفراخور استعداد خود عده‌ای قشون حاضر نمودند که تعداد آنها طبق راپرتی که در شورای جنگی محرمانه مطرح شد و صورت دادند به نهصد و هشتاد و شش هزار نفر بالغ گردید.
البته در این میان تمام مخارج لشکرکشی و تهیه مهمات آن بر عهدهٔ دولت انگلیس بود که باید تهیه نموده در میان آنها تقسیم کند. دولت انگلیس در این هنگام متجاوز از یازده ملیون لیره بین دول بزرگ و کوچک اروپا به تناسب استعداد هر یک تقسیم نمود. سهم شیر نصیب دولت روس شد که نزدیک سه ملیون دویست و پنجاه هزار لیره دریافت نمود. دولت پروس قریب دو ملیون و چهار صد هزار لیره، اطریش نزدیک دو ملیون لیره اسپانیول، پرتقال، دولت هانوور، سوئد، ایطالی، هلند و بعضی دول دیگر هر یک بفراخور حال خود از این احسان بی‌منت برخوردار شدند و در مقابل برای جانبازی بنفع انگلیسها بضرر فرانسویها حاضر گشتند.[۲]
از آنطرف ناپلئون از جدیت و کوشش برای تهیه قشون و مهمات هیچ فروگذار نمیکرد، ولی جنگ‌ها قبلی او تمام قوای جنگی فرانسه را از بین برده و هیچ مهمات برای قشون او باقی نمانده بود. زیرا که بموجب معاهده پاریس متحدین دوازده هزار توپ از قلاع سر حدی فرانسه برده بودند.
عده قشون حاضرالسلاح فرانسه از یکصد هزار نفر تجاوز نمی‌نمود. پول در خزانه وجود نداشت، ناپلئون آن قدرت و استعداد را داشت که بتواند در
