متعاقب این شکست، فرستادهٔ شاه محمود افغان رسیده و از حرکات فتیح‌خان خود را بکلی بی‌اطلاع قلم‌داد کرد و برای جلب رضایت پادشاه ایران حاضر شد فتیح‌خان را تسلیم عمال دولت ایران نماید و یا اینکه او را از دو چشم نابینا کند. شاه محمود شق اخیر را عمل نمود و فتیح‌خان را داد کور کردند.
در این موقع امیر خوارزم نیز بقصد مساعدت با افغانها بحدود خراسان آمده بود و عدهٔ مأمور شدند که او را نیز تأدیب نمایند.
پس از مجازات فتیح‌خان برادران او که قریب به بیست نفر بودند و مابین آنها دوست محمدخان از همه رشیدتر و باتدبیرتر بوده علم مخالفت را علیه شاه محمود بلند کردند و در اندک مدتی کابل را از دست او بیرون آوردند.
در سال ۱۲۳۴ هجری (۱۸۱۸ میلادی) شاهزاده کامران بدربار فتحعلی‌شاه آمد معروض داشت که بعد از فتیح‌خان و مقید نمودند برادرش شیر دلخان، شاه محمود از فراه بقندهار رفت و پردلخان برادر دیگر فتیح‌خان جمعی را در قلعه ناد علی دور خود جمع کرد و بمخالفت شاهزاده کامران برخواست و برادران محبوس خود فتیح‌خان و شیردلخان را خواست، شاهزاده کامران ناچار آنها را به پردلخان تسلیم نمود و در این حال برادران دیگر فتیح‌خان و شیردلخان را خواست، شاهزاده کامران ناچار آنها را به پردلخان تسلیم نمود و در این حال برادران دیگر فتیح‌خان که هر یک در صوبهٔ صوبه‌دار و حاکم با اقتدار بودند و از واقعه آگاه گشته بنای طغیان را گذاشتند محمدعظیم خان که صوبه‌دار کشمیر بود دوست محمد خان و یار محمد خان برادران خود را به پیشاور فرستاد و شاهزاده ایوب را به تخت نشانیدند و با شاه محمود جنگ کرده او را منهزم ساختند. شاهزاده ایوب الکای پیشاور را تا حدود جلال‌آباد بتصرف در آورد و دیگر باره محمد عظیم خان برادر دیگر خود عبدالجبارخان را با استعداد شایان بهمراهی دوستمحمدخان به تسخیر کابل روانه کرد. محمدزمان خان برادرش را بهندوستان فرستاده شجاع‌الملک ولد تیمورشاه را که بدولت انگلیس پناه برده بود طلبیده بیاوردند که به تسخیر کابل و سیستان عزیمت کنند: اینکه کار افغانستان پریشان شده و جز هرات و قندهار، حصاری در دست محمودشاه و کامران نمانده بود.[۱]
- ↑ تاریخ منتظم ناصری. (جزء وقایع سال ۱۲۳۴ هجری)
