تکرار و تصدیق شده و آخرین بار آن در تاریخ مارس ۱۸۸۸ میباشد.[۱]
اولین دفعه که این موضوع در نوشتجات رسمی ذکر شده در زمان ویسکونت پالمراستون صدراعظم و وزیر امور خارجه دولت انگلیس میباشد که در یک مراسله رسمی خطاب بسفیر مقیم سن پطرزبورغ در تاریخ ۵ سپتامبر ۱۸۲۴ این ضمانت پیشنهاد شده است که رونوشت آن ذیلا ملاحظه میشود:
وزارت خارجه، پنجم سپتامبر ۱۸۳۴
«با اعتراف بوصول مراسله مورخه ششم اوت شما راجع بامور ایران و افغانستان لازم میباشد بشما دستور بدهم که یک موقع مناسب بدست آورده بدولت امپراطوری روسیه رضایت دولت اعلیحضرت پادشاهی انگلستان را به تصمیمی که شاهنشاه ایران برای تعیین محمد میرزا بمقام ولیعهدی مملکت ایران گرفته است خاطر نشان کنید. در واقع این پیش‌آمد امیدواری میدهد که در موقع وفات پادشاه ایران جنگ داخلی در آنمملکت رخ ندهد و لازم است این مطلب را نیز علاوه کنید که دولت پادشاهی انگلستان نهایت خرسندی را دارد از اینکه بداند دولتین روس و انگلیس در اموریکه مربوط بایران میباشد موافقت نظر دارند و با یک روح صمیمیت و یگانگی مایل می‌باشند نه تنها در مسائل امنیت داخلی بلکه در حفظ استقلال و تمامیت ارضی آن مملکت نیز موافق باشند.
دولت اعلیحضرت پادشاهی انگلستان در تمام اوقات یک خوشحالی واقعی
