این برگ همسنجی شدهاست.
۸۰
نه دربار ایران هیچ یک آن لیاقت و استعداد را نشان ندادند که خودشان را شایسته دوستی با فرانسه معرفی کنند. در این هم تردید نیست که راپرتهای متوالی مأموریت ناپلئون این دربارهای آسیائی را آن طرزی که بودند به ناپلئون معرفی نمود.
باری ورود سر حارفورد جونس[۱] ببندر بوشهر و رضایت دربار فتحعلیشاه از آمدن او و تهیهٔ زمینهٔ آوردن او بتهران صاحبمنصبان فرانسوی را بیش از پیش از دربار شاه ایران مأیوس نمود و بالاخره مصمم شدهاند بدون اخذ اجازه از ناپلئون از ایران خارج شده و باوطان خود مراجعت نمایند.
ژنرال گاردان و صاحبمنصبان فرانسه قبل از ورود سر حارفورد جونس یعنی در ۱۳ ماه فوریه ۱۸۰۹ از طهران عزیمت نمودند و از راه تبریز و قفقاز بطرف اروپا رهسپار شدند[۲] و سر حارفورد جونس در ۱۴ فوریه ۱۸۰۹ روز بعد از حرکت صاحب منصبان فرانسه بطهران وارد گردید.[۳]