برای بی‌احترامی دولت انگریز کرده‌اند و بحسین خان در تبریز و وینه و اسلامبول بتوسط سفرای دولت انگریز اخبار شده بود مادام مطالبی که مستر مکنیل از دولت ایران خواهش کرده است بعمل نیاید سفارت سفیر دولت ایران در دولت انگریز پذیرفته نخواهد شد.» جواب این فقره بخلاف عهود و شروط مرقومه در ضمن عهدنامهٔ دولتین، کی و کدام وقت از جانب امنای دولت علیه کاری عمداً یا سهواً اتفاق افتاده است که مایه رنجش اولیای دولت بهیه شده باشد و حال آنکه امنای دولت علیه هرگز راضی نبودند که در ممالات محروسهٔ ایران نسبت بادنی رعیت دولت بهیه انگریز جیر و خفت رو دهد تا بر بی‌احترامی دولت و وکلا و اجزای سفارت چه رسد، و اینکه در عرض راه بواسطهٔ سفراء اخبار و ابلاغ شد که سفارت بنده در دولت بهیه مقبول و پذیرفته نخواهد شد راست و درست است، لکن چنانکه شما خود نوشته‌اید اخبار مزبوره مقید و مشروط بعمل آمین مطالب مستر مکنیل از دولت علیه بود. واضح است در اینکه مطالب مزبور کلا در حضرت فلکرفعت شهریاری بعز انجاح و قبول مقرون کشته شکی نیست و حال آنکه اکثری از آنها مخالف عهود و شروط دوستی بود. مطالب دولت بهیه انگریز از قرار نوشتهٔ مستر مکنیل و جواب آنها از جانب امنای دولت علیه موافق تفصیل میباشد:
مطلب اول – اظهار داشته بود که حاکم بندر بوشهر در باب مطلبی کاغذ تهدید ببالیوز دولت انگریز نوشته است. امنای دولت علیه ایران باید حاکم مزبور را تنبیه نمایند.
جواب این است: – همانوقت فرمان قضا جریان با نهایت تأکید یافتخار نواب فریدون‌میرزا فرمانروای فارس صدور یافته همراه چاپاری فرستادند که بحقیقت رسیده در صورت صدق حاکم آنجا را تنبیه کامل نموده و وکلای دولت بهیه را از همه جهت راضی نمایند. اما بسبب بعد مسافت، رسیدن حکم و تحقیق و تنبیه قدری طول کشید. معهذا منتهای بی‌انصافی خواهد بود که دیر رسیدن جواب محمول بر بی‌اعتباری و اهمال امنای دولت علیه گردیده این امر جزئی مایه کدورت و رنجش
