چنین قانونی تا چه اندازه برای مخالفین آزادی مجال بدست خواهد آمد که باستمساک این قانون، مطبوعات ملی را خفه نمایند؟
این برای نمونه گفته شد که بدانند انسان هر چه دارد در یکروز و یک دم نباید خورده و تفریط نماید. آزادی را باید با قدردانی و حسن استعمال و نفاست‌شناسی نگاه داشت وگرنه در گفتار تند رفتن و بهیچ حدی قانع نبودن و ه چ چ زی را قدر ندانستن و هر چیزرا لگدمال کردن، همانقدر که آسانست عکس‌العمل آن خطیر و نجات از آن مشکل و دشوار خواهد بود.»
............................................. .............................................
«.....ما یقین داریم اگر یکدسته از جراید و حساسین کم‌فکر کابینهٔ آقای مشیرالدوله را بیجهت مورد حملات خود قرار نداده و آن داد و فریاد هاراراه نینداخته بودند و آن کابینه بدون رضایت مجلس نمیافتاد، نقشهٔ امتیاز نفت حالا مطابق میل مجلس و مصلحت ملی خاتمه یافته بود.
این منطق برای همیشه است، ما بشهادت خیلی اشخاص همه‌وقت این منطق را دنبال داشته‌ایم و همواره میگفتیم که تنها علاج رفع این خرابیهای اداری و تنها راه موفقیت باصلاحات اساسی دوام و ثبات حکومتها و همراهی و تشویق از زمامداران و ارائهٔ طرق صواب و معاضدت با قدرت حکومتی است» انتهی
بالاخره روز یکشنبهٔ سیزدهم عقرب اجتماع مسجد جامع بر هم خورد، هیئت دولت برای استرضای آقایان علما در آنجا حاضر گردید و تفرقهٔ مردم حاصل آمد و نتیجه آن شد که تقاضاهائی در تحت سه ماده از دولت و مجلس در خصوص مطبوعات کردند و بالاخره نتیجه‌ای که از این تقاضاها بموافقت مجلس حاصل شد آن بود که نماینده‌ای از طرف علمای اعلام در وزارت معارف همواره حاضر باشد تا در موارد کلیهٔ مطبوعات مراقب و ناظر مسائل مربوط بمذهب بوده نگذارد چیزی خلاف مذهب در مطبوعات منتشر گردد.
بلافاصله بعد از موافقت مجلس با تقاضاهای آقایان، ممیز مطبوعات دز وزارت معارف تعیین گردید، و از این ممیزی که مامور آن آقای شمس‌الافاضل بود و چند سالی
