خود میشمرند ـ بنابر این اعم از اینکه علماء اعلام در بین‌النهرین اقامت ورزیده یا در ایران و هند سکنی بگیرند، مسلمانان آن خط در اتخاذ هر رویه و تصمیمی خود را مجبور به مراجعه و استشارهٔ از ایشان دانسته و یقین است بعد از این تبعید که اهالی بخوبی میدانند من‌باب مقاومتی است که در راه آزادی و نجات آنان بعمل آمده بیش از پیش عامهٔ عراقیها را قلباً و روحاً به ایشان علاقمند میسازد، نتیجهٔ که برای انگلستان و حکومت دست‌نشانده ازین سیاست خشونت‌آمیز حاصل میگردد انیست که اولا عالم اسلام متنفر گشته و ثانیاً انگلستان در نظر مسلمانان مانند عدوی دین متمثل گردد و مخصوصاً احساسات مذهبی بین‌النهرین تهییج شده و اگر رخنهٔ هم برای حصول مسالمت و مسامحت موجود باشد یکجا مسدود خواهد شد!
نوبهار هفتگی شماره ۳۲ مورخه ۱۸ سرطان ۱۳۰۲
پس از آنکه شاه از قضایا مستحضر شد تلگرافاتی خطاب به آقایان علماء اعلام بقصرشیرین سرحدایران مخابره و اظهار نهایت محبت و مرحمت در مورد آقایان علماء اشعار گردید و مخصوصاً در این تلگرافات تاکید شده بود که حاکم از طرف دولت پذیرائی نماید.
پس از وصول خبر تبعید از طرف دولت ایران فوراً اقدامات مقتضیه بوسیله سفارت دولت انگلیس در تهران و همچنین بوسیله نماینده سیاسی ایران در بغداد و بوسیله وزیر مختار ایران مقیم لندن مذاکرات بعمل آمد که هر چه زودتر از طرف مقامات مربوط رفع این اجحافات و توهینات وارده نسبت بعلمای اعلام بشود.
اجتماعات علما در تهران
همین که خبر تبعید آقایان مراجع تقلید و علما در تهران انتشار پیدا کرد از طرف آقایان علماء مرکز نیز اقداماتی بعمل آمد و صبح و عصر جلساتی در مساجد تشکیل دادند و با دولت مشغول مذاکره شدند، جمع کثیری از وجوه طبقات نیز در مساجد و منزل مرحوم حاج آقاجمال اصفهانی و آقای میرسیدمحمد بهبهانی گرد آمده منتظر اقدامات آقایان علماء تهران بودند. روز ۱۵ سرطان ۱۳۰۲ عموم علماء در مسجد مروی جمع شده خطابه‌های مهمی برعلیه اقدامات حکومت عراق عرب و دولت انگلیس ایراد گردید.
برای پذیرائی و احترام علماء
موضوع تبعید علماء از بین‌النهرین هنگامه‌ای در تمام نقاط ایران بر پا کرد و قرار شد که رسماً آقایان علما از طرف دولت و شخص شاه پذیرائی شوید بنابراین
