| آن کیست کو بملک کند با تو همسری | از مصر تا بروم و ز چین تا بقیروان | |||||
| سال دگر ز قیصرت از روم باج سر | وز چینت آورند بدرگه خراج جان[۱] | |||||
| تو شاکری ز خالق و خلق از تو شاکرند | تو شادمان بدولت و ملک از تو شادمان | |||||
| اینک بطرف گلشن و بستان همیروی | با بندگان سمند سعادت بزیر ران | |||||
| ای مُلْهَمی[۲] که در صف کرّوبیان قدس | فیضی رسد بخاطر پاکت زمان زمان | |||||
- ↑
- ↑
فرسخ است (رجوع شود بفارسنامهء ابن البلخی چاپ طهران ص ۱۰۱ – ۱۰۲، و نزهة القلوب حمد اللّه مستوفی ص ۱۳۴ و ۱۸۵، و تاریخ آل مظفّر از محمود گیتی ص ۷۰۴، و سفرنامهٔ ابن بطوطه چاپ مصر ج۱ ص ۱۲۷: «ثمّ سرنا منها [ای من یزد خاص] علی طریق دشت الرّوم و هی صحراء یسکنها الأتراک ثمّ الی مایین»، رجوع شود نیز بفارسنامه ناصری ج ۲ ص ۳۰۲ – ۳۰۴)،
قصر زرد یا کوشک زرد نام قریه‌ایست از بلوک «سر حدّ چهار دانگه» از بلوکات سردسیر فارس و این بلوک دارای سی و یک پارچه ده و واقع است در شمال شیراز و قصبهٔ آن موسوم است به آسپاس (بالف ممدوده) بمسافت بیست و چهار فرسخ در شمال شیراز، و قصر زرد در شمال غربی آسپاس است بمسافت پنج فرسخ (رجوع شود بفارسنامهٔ ناصری ج ۲ ص ۲۱۹ – ۲۲۰، و نزهة القلوب ص ۱۲۴، ۱۳۴، ۱۸۵، در هر دو مأخذ بصورت «کوشک زرد»، و وصّاف ص ۲۱۰ و تاریخ محمود گیتی ص ۶۶۲ و ۶۹۱ و ۶۹۶، در هر دو مأخذ بصورت «قصر زرد»، و شیرازنامه ص ۳۱ و نقشهٔ فارسنامه ناصری ج ۲ ص ۱۷، در هر دو مأخذ بصورت «کوشک زر» بدون دال در آخر، و همه یکی است،– و از این دو بیت و اشاره بدشت روم و قصر زرد واضح میشود که این قصیده که در مدح شاه شجاع است راجع است بوقایع متعدّدهٔ جنگ و صلح که در سنوات ۷۶۵ – ۷۶۸ مابین شاه شجاع و برادرش شاه محمود حاکم اصفهان روی داد و شاه شجاع مکرّر باین دو نقطه که هردو بر سر راه شیراز باصفهان است لشکرکشی نمود
