این برگ همسنجی شدهاست.
۸۸
در خیال این همه لعبت بهوس میبازم | بو که صاحب نظری نام تماشا ببرد | |||||
علم و فضلی که بچل سال دلم جمع آورد | ترسم آن نرگس مستانه بیغما ببرد | |||||
بانگ گاوی چه صدا بازدهد عشوه مخر | سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد | |||||
جام مینائی می سدّ ره تنگ دلیست | منه از دست که سیل غمت از جا ببرد | |||||
راه عشق ار چه کمینگاه کماندارانست | هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد | |||||
حافظ ار جان طلبد غمزهٔ مستانهٔ یار | ||||||
خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد |
۱۲۹ | اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد | نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد | ۲۱۵ | |||
اگر نه عقل بمستی فروکشد لنگر | چگونه کشتی ازین ورطهٔ بلا ببرد | |||||
فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک | که کس نبود که دستی ازین دغا ببرد | |||||
گذار بر ظلماتست خضر راهی کو | مباد کاتش محرومی آب ما ببرد | |||||
دل ضعیفم از آن میکشد بطرف چمن | که جان ز مرگ به بیماری صبا ببرد | |||||
طبیب عشق منم باده ده که این معجون | فراغت آرد و اندیشهٔ خطا ببرد | |||||
بسوخت حافظ و کس حال او بیار نگفت | مگر نسیم پیامی خدایرا ببرد |