و این اختلاف نسخ در مورد دیوان خواجه بخصوص فی‌الواقع بحدّی است که شخص متتبّع را که غرض او فقط مطالعه و تمتّع از اشعار خد خواجه باشد نه اشعار الحاقی دیگران که بتدریج عدّهٔ زیادی از آنها در دیوان خواجه داخل شده یا اشعاری که گرچه در اصل از خود خواجه بوده ولی بعدها بمرور ایّام در نتیجهٔ تصرفات بی‌حدّ و شمار نسّاخ از صورت اصلی تغییر یافته و دگرگون شده بکلّی عاجز و متحیّر و سرگردان میکند،
باز اگر غرض آن شخص متتبّع فقط مطالعهٔ اشعار خواجه برای تمتّع شخصی خود باشد کار او تا درجهٔ سهل و آسان است زیرا چنین کسی مختار است که بمیل و سلیقهٔ خود هر غزلی را یا هر عدّه ابیات غزلی را که در نظر او و در نتیجهٔ بحث و کاوش او اصیل آمد از خواجه بداند و هر غزلی یا ابیاتی را که در صحّت انتساب آنها بخواجه او را شکّ و تردیدی دست داد کنار گذارده عطف توجّهی بآن ننماید، و واضح است که در این قضاوت او را در مقابل مردم بهیچوجه مسئولیّتی موجّه نیست چه او این جرح و تعدیل را منحصراً برای شخص خود می‌نماید و با دیگران کاری ندارد، ولی تکلیف کسی
