این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۱۷۸
| شرمش از چشم می پرستان باد | نرگس مست اگر بروید باز | |||||
| جز فلاطون خم‌نشین شراب | سرّ حکمت بما که گوید باز | |||||
| هر که چون لاله کاسه گردان شد | زین جفا رُخ بخون بشوید باز | |||||
| نگشاید دلم چو غنچه اگر | ساغری از لبش نبوید باز | |||||
| بس که در پرده چنگ گفت سخن | ببُرش موی تا نموید باز | |||||
| گِردِ بیت‌الحرام خم حافظ | ||||||
| گر نمیرد بسر بپوید باز | ||||||
| ۲۶۳ | بیا و کشتی ما در شط شراب انداز | خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز | ۲۵۸ | |||
| مرا بکشتی باده در افکن ای ساقی | که گفته‌اند نکوئی کن و در آب انداز | |||||
| ز کوی میکده برگشته‌ام ز راه خطا | مرا دگر ز کرم با ره صواب انداز | |||||
| بیار زان می گلرنگ مشکبو جامی | شرار رشک و حسد در دل گلاب انداز | |||||
| اگر چه مست و خرابم تو نیز لطفی کن | نظر برین دل سرگشتهٔ خراب انداز | |||||
| به نیم شب اگرت آفتاب می‌باید | ز روی دختر گلچهر رز نقاب انداز | |||||
| مهل که روز وفاتم بخاک بسپارند | مرا بمیکده بر در خُم شراب انداز | |||||
