| | | | | | |
۳۰۰ |
هزار دشمنم ار میکنند قصد هلاک |
|
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک |
۳۰۱ |
|
مرا امید وصال تو زنده میدارد |
|
و گر نه هر دمم از هجر تست بیم هلاک |
|
|
نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش |
|
زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک |
|
|
رود بخواب دو چشم از خیال تو هیهات |
|
بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک |
|
|
اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم |
|
و گر تو زهر دهی به که دیگری تریاک |
|
|
بضرب سیفک قتلی حیاتنا ابدا |
|
لِاَنّ روحی قد طاب ان یکون فداک |
|
|
عنان مپیچ که گر میزنی بشمشیرم |
|
سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک |
|
|
ترا چنانکه توئی هر نظر کجا بیند |
|
بقدر دانش خود هر کسی کند ادراک |
|
|
بچشم خلق عزیز جهان شود حافظ |
|
|
که بر در تو نهد روی مسکنت بر خاک |
|