برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۴۸۷

۳۵۷

	بده تا برویت گشایند باز			در کامرانیّ و عُمر دراز
	بده ساقی آن می کزو جام جم			زند لاف بینائی اندر عدم
	بمن ده که گردم بتایید جام			چو جم آگه از سرّ عالم تمام
	دم از سیر این دیر دیرینه زن			صلائی بشاهان پیشینه زن
	همان منزلست این جهان خراب			که دیدست ایوان افراسیاب
	کجا رای پیران لشکرکشش			کجا شیده آن ترک خنجرکشش
	نه تنها شد ایوان و قصرش بباد			که کس دخمه نیزش ندارد بیاد
	همان مرحله‌ست این بیابان دور			که گم شد درو لشکر سلم و تور
	بده ساقی آن می که عکسش ز جام			بکیخسرو و جم فرستد پیام
	چه خوش گفت جمشید با تاج و گنج			که یک جو نیرزد سرای سپنج
	بیا ساقی آن آتش تابناک			که زردشت میجویدش زیر خاک
	بمن ده که در کیش رندان مست			چه آتش‌پرست و چه دنیاپرست
	بیا ساقی آن بکر مستور مست			که اندر خرابات دارد نشست
	بمن ده که بدنام خواهم شدن			خراب می و جام خواهم شدن