برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۵۰۱

۳۷۱

	بیا ای طایر دولت بیاور مژده وصلی			عسی الأیّامُ اَن یَرجِعنَ قوماً کالّذی کانوا[۱]

ایضاً له

	ای معّرا اصل عالی جوهرت از حرص و آز			وی مبرّا ذات میمون اخترت از زرق و ریو
	در بزرگی کی روا باشد که تشریفات را			از فرشته بازگیری آنگهی بخشی بدیو

ایضاً له

	ساقیا پیمانه پر کن زانکه صاحب مجلست			آرزو می‌بخشد و اسرار میدارد نگاه
	جنّت نقدست اینجا عیش و عشرت تازه کن			زانکه در جنّت خدا بر بنده ننویسد گناه
	دوستداران دوستکامند و حریفان باادب			پیشکاران نیکنام و صف‌نشینان نیکخواه[۲]
	ساز چنگ آهنگ عشرت صحن مجلس جای رقص			خال جانان دانهٔ دل زلف ساقی دام راه
	دور ازین بهتر نباشد ساقیا عشرت گزین			حال ازین خوشتر نباشد حافظا ساغر بخواه

1. تضمین بیتی است از جمله ابیاتی مشهور از فِند زِمانی از شعراء حماسه، و یکی دو بیت قبل و بعد آن برای ربط مطلب از قرار ذیل است: صفحنا عن بنی ذهل وقلنا القوم احوان عسی الأیّام ان یرجعن قوماً کالذی کانوا فلمّا صرَّح الشّر فامسی و هو عریان و لم یبق سوی العدوان دنا هم کما دانوا و بعض الحلم عند الجهل للذلة اذعان و فی الشّر نجاة حین لاینجیک احسان،
2. عین این تعبیرات با اندکی تقدیم و تأخیر در بیت پنجم از غزل ۳۰۹ نکرار شده است، و آن بیت اینست: صف نشینان نیکخواه و پیشکاران با ادب دوستداران صاحب اسرار و حریفان دوستکام،