پس حاصل این شد که در تصحیح متن نُه نسخه بکار برده شده است (شمارهٔ ۱-۹) و در تصحیح مقدّمه و قصاید یازده نسخه (شمارهٔ ۸ - ۱۸)،–
دهم نسخهٔ تقوی شمارهٔ ۲،– یعنی نسخهٔ که سابقاً متعلّق بوده بجناب آقای حاج سیّد نصرالله تقوی مدّ ظلّه العالی صاحب نسخهٔ سابقه ولی بعدها آنرا بآقای دکتر قاسم غنی هدیه فرموده‌اند، نسخه‌ایست ظریف و مذهّب بقطع ۱۴ × ۹ سانتیمتر و بخطّ شکسته نستعلیق خوش و در سنهٔ ۱۱۱۲ در اصفهان کتابت شده و در صحّت و سقم متوسّط و دارای قصاید و مقدّمه هر دو در ابتدای کتاب،
یازدهم نسخهٔ حن،– یعنی نسخهٔ متعلّق بآقای حاج حسین آقا نخجوانی برادر آقای حاج محمّد آقای نخجوانی سابق‌الذّکر صاحب نسخهٔ نخ، این نسخه بقطع کوچک ۱۴ × ۸ سانتیمتر و غیر موّرخ است ولی ظاهراً در اواخر قرن یازدهم کتابت شده و دارای مقدّمه و قصاید هر دو میباشد در ابتدای کتاب، و مقدّمه آن نسبةً بسیار مصحّح و مضبوط است و قطعاً باید از روی
نسخهٔ بسیار قدیمیتری نزدیک بعصر مؤلف مقدّمه استنساخ شده باشد و علامات
