به علت تکیه‌ای بود که بر روحانیت کرد) در غیاب یک طبقه وسیع کارگر ادای دفاع از منافع طبقه کارگر را درآوردن – و در حضور اکثریت عظیم دهقانان اصلاً به مسأله دهقانی و زمین عنایتی نکردن – و دیگر قضایا که از عهده این قلم خارج است و خلیل ملکی با توجه به این نکات است که خود به بسیاری از آن‌ها در «برخورد عقاید و آرا» اشاره کرده و در دوره مجله «علم و زندگی».[۱] اگر شخص ملکی را نقطه انعطافی بدانیم که از چپ روی غیر قابل تحمل حزب توده، جماعت را به میانه روی جبهه ملی می‌رساند و دعوی مبارزه با استعمار حزب توده را به عمل مبارزۀ ضد استعماری جبهه ملی متصل کرد، باز هم نمی‌توانیم فراموش کنیم که او مرد عمل است، در چنین حوزه‌ای که در مجموع محکوم به شکست بود. به شعارهای وارداتی فرنگ دلخوش کردن و الگوی اصلاح اجتماعی را در ایران طبق فرموده حکمای فرنگی تهیه کردن چه عاقبتی جز این می‌توانسته است داشت؟ همه شعارهای وارداتی چنین سرنوشت‌هایی را داشته‌اند. چه در اینجا چه در ترکیه و چه در ژاپن از ابتدای نهضت
- ↑ فقط دربارۀ اصلاحات ارضی در این مجله در سه شماره پشت سرهم سه مقاله بزرگ اصولی هست در شمارۀ خرداد ۳۸ مقاله‌ای به عنوان «راه حل رژیم حاضر برای اصلاحات ارضی چیست؟ و چه باید باشد؟ » در ۳۱ صفحه - دو شماره بعد، «اصلاحات ارضی یعنی تغییر رژیم مالکیت ارباب و رعیتی نه فقط تحدید آن در ۱۹ صفحه و این) هر دو به قلم (ملکی و در شماره بهمن ۳۸ همان مجله مقاله ضرورت و شرایط اصلاح ارضی قابل انطباق با شرایط امروز ایران که در ۳۶ صفحه به صورت یك شماره مخصوص مجله در آمده و این طرحی است از حسین ملك به صورت لایحه‌ای پیشنهادی که بعد‌ها ابزار کار ارسنجانی وزیر کشاورزی حکومت دکتر‌امینی شد.
