این برگ هم‌سنجی شده‌است.
سهراب سپهری
… دوست… دوست… دوست…
بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق‌های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می‌فهمید
صداش
بشکل حزن پریشان واقعیت بود
و پلکهاش
مسیر نبض عناصر را
به ما نشان داد
و دستهاش
هوای صاف سخاوت را
ورق زد
و مهربانی را
بسمت ما هل داد
بشکل خلوت خود بود
و عاشقانه‌ترین انحنای وقت خودش را
برای آینه تفسیر کرد
و او بشیوهٔ باران پر از طراوت تکرار بود
۱۰۰
